بررسی تأثیر عدالت زبانی مدیران سازمان‌های دولتی بر سرمایه اجتماعی با میانجی‌گری اعتماد عمومی (مورد مطالعه: ادارات کل استان خراسان جنوبی)

عدالت زبانی یکی از مفاهیم نو­ظهور در حوزه­ی عدالت اجتماعی و سازمانی است. این مفهوم بر ضرورت رعایت عدالت در کلیه­ی ابرازات کلامی و زبانی تأکید می­نماید. وقتی که شهروندان حضور عدالت را در گفتار و کردار مدیران دولتی جامعه خویش درک نکنند، اعتماد آن­ها نسبت به مدیران دولتی کاهش پیدا می­کند و بتع آن سرمایه اجتماعی کاهش می­یابد. براین اساس، این تحقیق به بررسی تأثیر عدالت زبانی مدیران سازمان­های دولتی بر سرمایه اجتماعی با میانجی­گری اعتماد عمومی می­پردازد. جامعه آماری تحقیق شامل 26 اداره کل استان خراسان جنوبی، که در مجموع شامل 2750 نفر از کارکنان رسمی و پیمانی است، می­باشد. بر­اساس جدول مورگان و روش نمونه­گیری تصادفی طبقه­ای، 338 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. روایی محتوای پرسشنامه­ها براساس نظر خبرگان تأیید و پایایی پرسشنامه­های عدالت زبانی، سرمایه اجتماعی و اعتماد عمومی بر اساس ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب 929/0، 950/0 و 9/0 بدست آمد. نتایج تحلیل داده­ها نشان داد تأثیر مستقیم عدالت زبانی بر سرمایه اجتماعی برابر با 917/0 و تأثیر غیرمستقیم آن به واسطه­ی متغیر میانجی اعتماد عمومی برابر با 120/0 است. با توجه به این نتایج، مدیران سازمان­های دولتی می­توانند با رعایت عدالت زبانی در سازمان و تقویت اعتماد عمومی، سرمایه اجتماعی سازمانی را ارتقا دهند.